با یاد خدا

چند روز پیش، در آشپزخانه مشغول آماده کردن صبحانه بودم که ناگهان صدای عجیبی شنیدم!

خوب که دقت کردم، دیدم صدای راهبای معبد است!

به گمانم برای جمع آوری پول در کوچه ها آمده بودند.

معمولا سالی یکبار در کوچه ها این اتفاق می‌افتد، ولی امسال برای من فرقی دیگر داشت!

چرا که امسال آیات مربوط به آن را حفظ بودم 

و ناخوداگاه این آیات بر زبانم جاری شد:

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ کَثِیرً‌ا مِّنَ الْأَحْبَارِ‌ وَالرُّ‌هْبَانِ لَیَأْکُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَیَصُدُّونَ عَن سَبِیلِ اللَّـهِ وَالَّذِینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ فَبَشِّرْ‌هُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ(34)

"ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بسیاری از دانشمندان (اهل کتاب) و راهبان، اموال مردم را به باطل می‌خورند، و (آنان را) از راه خدا بازمی‌دارند! و کسانی که طلا و نقره را گنجینه (و ذخیره و پنهان) می‌سازند، و در راه خدا انفاق نمی‌کنند، به مجازات دردناکی بشارت ده!"

گفتم عجب خدای مهربانی داریم

به بنده هاش توصیه کرده که گول این افراد را نخورند!

همسرم گفت: چه جالب، کدام سوره است؟
گفتم سوره مبارکه توبه
به ایشون گفتم، البته قسمت دوم آیه یک حکم کلی برای همه است که اگه خدای نکرده رعایت نکنیم جزامون در آیه بعد آمده

خداوند می‌فرمایند:

یَوْمَ یُحْمَى عَلَیْهَا فِی نَارِ‌ جَهَنَّمَ فَتُکْوَى بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُ‌هُمْ  هَـذَا مَا کَنَزْتُمْ لِأَنفُسِکُمْ فَذُوقُوا مَا کُنتُمْ تَکْنِزُونَ(35)

"در آن روز که آن را در آتش جهنم، گرم و سوزان کرده، و با آن صورتها و پهلوها و پشتهایشان را داغ می‌کنند؛ (و به آنها می‌گویند): این همان چیزی است که برای خود اندوختید (و گنجینه ساختید)! پس بچشید چیزی را که برای خود می‌اندوختید!"
 
تفسیر آیات در ادامه مطلب

خدا یا توفیق عمل به دستورات قرآن را نصیبمون کن

پ ن: خلاصه صبحانه آن روزمان با تفسیر این آیات همراه شد.

میگم حافظ قرآن بودن چه کیفی میده ها
پ ن: این روزها مشغول تثبیت و مرور محفوظات هستم

 "در آیـات گـذشته سخن از اعمال شرک آمیز یهود و نصارى بود که براى دانشمندان خود یک نوع الـوهیت قائل بودند، در این آیه مى گوید: آنها نه تنها مقام الوهیت را ندارند بلکه صلاحیت رهبرى خـلق را نیز دارا نیستند، بهترین گواه این سخن خلافکاریهاى گوناگون آنهاست ، روى سخن را بـه مـسـلـمانان کرده ، مى گوید:((اى کسانى که ایمان آورده اید ! بسیارى از علماى اهل کتاب و راهـبان ، اموال مردم رابه باطل مى خورند، و خلق را از راه خالق باز مى دارند)) (یا ایها الذین آمنوا ان کثیرامن الا حبار والرهبان لیاکلون اموال الناس بالباطل ویصدون عن سبیل اللّه).آنها به صورتهاى مختلفى اموال مردم را بدون مجوز و از طریق باطل مى خورند.
یکى این که : حقایق تعلیمات آیین مسیح (ع) و موسى (ع) را کتمام مى کردندتا مردم به آیین جدید (آیین اسلام) نگروند و منافع آنها به خطر نیفتد و هدایایشان قطع نشود.
و دیـگـر ایـن کـه : بـا گـرفـتن ((رشوه)) از مردم حق را باطل و باطل را حق مى کردندو به نفع زورمندان و اقویا حکم باطل مى دادند.
یـکى دیگر از طرق نامشروع درآمدشان این بود که به نام ((بهشت فروشى)) و یا((گناه بخشى)) مبالغ هنگفتى از مردم مى گرفتند.
و امـا جـلوگیرى کردنشان از راه خدا روشن است زیرا آیات الهى را تحریف مى کردند و یا به خاطر حفظ منافع خویش مکتوم مى داشتند.
سـپـس قـرآن به تناسب بحث دنیاپرستى پیشوایان یهود و نصارى به ذکر یک قانون کلى در مورد ثـروت انـدوزان پـرداخـته ، مى گوید: ((و کسانى که طلا و نقره راجمع آورى و گنجینه و پنهان مـى کـنـنـد و در راه خدا انفاق نمى نمایند آنها را به عذاب دردناکى بشارت ده)) (والذین یکنزون الذهب والفضة ولا ینفقونها فى سبیل اللّه فبشرهم بعذاب الیم).

آیـه فـوق صـریحا ثروت اندوزى و گنجینه سازى اموال را تحریم کرده است و به مسلمانان دستور مـى دهـد که اموال خویش را در راه خدا، و در طریق بهره گیرى بندگان خدا به کار اندازند، واز انـدوخـتـن وذخیره کردن وخارج ساختن آنها از گردش معاملات به شدت بپرهیزند، در غیر این صورت باید منتظر عذاب دردناکى باشند.
این عذاب دردناک تنها کیفر شدید روز رستاخیز نیست بلکه مجازاتهاى سخت این دنیا را که بر اثر بـه هـم خـوردن موازنه اقتصادى و پیدایش اختلافات طبقاتى دامان فقیر و غنى را مى گیرد نیز شامل مى شود.

جمع ثروت تا چه اندازه ((کنز)) محسوب مى شود؟

طبق بسیارى از روایات آنچه واجب است ، پرداختن زکات سالانه است و نه غیر آن بنابراین هرگاه انـسان اموالى را جمع آورى کند و هر سال مرتبا مالیات اسلامى آن یعنى زکات را بپردازد مشمول آیه فوق نخواهد بود.از جمله در حدیثى از پیامبر(ص) مى خوانیم : هنگامى که آیه فوق نازل شدکار بر مسلمانان مشکل گردید و گفتند: با این حکم هیچ یک از ما نمى تواند چیزى براى فرزندان خود ذخیره کند و آینده آنـهـا را تامین نماید سرانجام از پیامبر سؤال کردند، پیغمبر(ص) فرمود: ((خداوند زکات را واجب نکرده است مگر به خاطر این که باقیمانده اموال شما براى شما پاک و پاکیزه باشد، لذا قانون ارث را در بـاره امـوالـى کـه بعد از شما مى ماند قرار داده است)) یعنى اگر گردآورى مال بکلى ممنوع بودقانون ارث موضوع نداشت.
ولى روایات دیگرى در منابع اسلامى مشاهده مى کنیم که مضمون آن با تفسیرفوق ظاهرا و در بدو نـظـر سـازگـار نیست ، از جمله از على (ع) نقل شده که فرمود:((هرچه از چهار هزار (درهم) که ظـاهـرا اشـاره بـه مـخارج یک سال است ـ بیشتر باشد((کنز)) است خواه زکاتش را بپردازند یا نه ، وآنچه کمتر از آن باشد نفقه و هزینه زندگى محسوب مى شود، بنابراین ثروت اندوزان را به عذاب دردناک بشارت ده)).
از بـررسى مجموع احادیث به ضمیمه خود آیه مى توان چنین نتیجه گرفت که در شرایط عادى و معمولى یعنى در مواقعى که جامعه در وضع ناگوار و خطرناکى نیست و مردم از زندگانى عادى بهره مندند پرداختن زکات کافى است و باقیمانده کنز محسوب نمى شود. و امـا در مـواقـع فوق العاده و هنگامى که حفظ مصالح جامعه اسلامى ایجاب کند حکومت اسلامى مى تواند محدودیتى براى جمع آورى اموال قائل شود و یابکلى همه اندوخته ها و ذخیره هاى مردم را براى حفظ موجودیت جامعه اسلامى مطالبه کند."
برگرفته از تفسیر نمونه