با یاد خدا

در حدیثی از امام صادق (ع‏) مى‏ خوانیم: "هر کس مداومت بخواندن این سوره کند (سوره مریم) از دنیا نخواهد رفت مگر اینکه خدا به برکت این سوره او را از نظر جان و مال و فرزند بى‏ نیاز مى‏ کند ."
خداجون میدونم وقتی این حدیث در موردم صدق میکنه که همراه با تدبر باشه. با مهربانی خودتون توفیق برخورداری از این رحمت نصیبم نمایید

سوره رحمت و یادآورى

"در این سوره پنج بار هنگام شروع در داستان پیامبران بزرگ و مریم، جمله اذکر ( یادآورى کن ) آمده است و به خاطر آن مى ‏توان این سوره را سوره یادآوری ها نامید، یادآورى از پیامبران و مردان و زنان بزرگ و حرکت توحیدى آنها و تلاششان در راه مبارزه با شرک و بت ‏پرستى و ظلم و بیدادگرى و از آنجا که معمولا ذکر به معنى یادآورى بعد از نسیان است ممکن است اشاره به این واقعیت نیز باشد که ریشه توحید و عشق به مردان حق و ایمان به مبارزات حق‏ طلبانه آنها در اعماق جان هر انسانى ریشه دوانیده و سخن از آنها در واقع یک نوع ذکر و یادآورى و بازگوئى است .
و توصیف خداوند به عنوان رحمان شانزده بار در این سوره آمده است چرا که سوره از آغازش با رحمت شروع مى‏ شود، رحمت خدا به زکریا، رحمت خدا به مریم و مسیح و پایان آن نیز با همین رحمت است که در اواخر آن مى‏ گوید : ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودا : کسانى که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند خداوند رحمان محبت آنها را در دل بندگانش قرار مى ‏دهد ( سوره مریم آیه 96)

کهیعص‏(1)ذِکْرُ رَحْمَتِ رَبِّک عَبْدَهُ زَکرِیَّا(2) إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاءً خَفِیًّا(3) قَالَ رَب إِنى وَهَنَ الْعَظمُ مِنى وَ اشتَعَلَ الرَّأْس شیْباً وَ لَمْ أَکن بِدُعَائک رَب شقِیًّا(4) وَ إِنى خِفْت الْمَوَلىَ مِن وَرَاءِى وَ کانَتِ امْرَأَتى عَاقِراً فَهَب لى مِن لَّدُنک وَلِیًّا(5) یَرِثُنى وَ یَرِث مِنْ ءَالِ یَعْقُوبوَ اجْعَلْهُ رَب رَضِیًّا(6)

1 -کهیعص
2-این یادى است از رحمت پروردگار تو نسبت به بنده ‏اش زکریا.
3-در آن هنگام که پروردگارش را در خلوتگاه ( عبادت ) خواند.
4-گفت پروردگارا ! استخوانم سست شده و شعله پیرى تمام سرم را فرا گرفته و من هرگز در دعاى تو از اجابت محروم نمى‏ شدم.
5-و من از بستگانم بعد ازخودم بیمناکم ( که حق پاسدارى از آئین تو را نگاه ندارند ) و همسرم نازا است، تو به قدرتت جانشینى به من ببخش
6-که وارث من و آل یعقوب باشد و او را مورد رضایتت قرار ده.در خصوص حروف مقطعه این سوره دو دسته از روایات در منابع اسلامى دیده مى ‏شود :

نخست روایاتى است که هر یک از این حروف را اشاره به یکى از اسماءبزرگ خداوند ( اسماء الحسنى ) مى‏ داند کاف اشاره به کافى که از اسماء بزرگ خداوند است، و ه اشاره به هادى، و یاء اشاره به ولى، و عین اشاره به عالم و ص اشاره به صادق الوعد ( کسى که در وعده خود صادق است).

دوم روایاتى است که این حروف مقطعه را به داستان قیام امام حسین (ع‏) در کربلا تفسیر کرده است : کاف اشاره به کربلا هاء اشاره به هلاک خاندان پیامبر (ص‏) و یاء به یزید و عین به مسئله عطش و صاد به صبر و استقامت حسین و یاران جانبازش

یَزَکرِیَّا إِنَّا نُبَشرُک بِغُلَمٍ اسمُهُ یحْیى لَمْ نجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سمِیًّا(7) قَالَ رَب أَنى یَکُونُ لى غُلَمٌ وَ کانَتِ امْرَأَتى عَاقِراً وَ قَدْ بَلَغْت مِنَ الْکبرِ عِتِیًّا(8) قَالَ کَذَلِک قَالَ رَبُّک هُوَ عَلىَّ هَینٌ وَ قَدْ خَلَقْتُک مِن قَبْلُ وَ لَمْ تَک شیْئاً(9) قَالَ رَب اجْعَل لى ءَایَةًقَالَ ءَایَتُک أَلا تُکلِّمَ النَّاس ثَلَث لَیَالٍ سوِیًّا(10) فخَرَجَ عَلى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَیهِمْ أَن سبِّحُوا بُکْرَةً وَ عَشِیًّا(11)

7 -اى زکریا ! ما تو را به فرزندى بشارت مى‏ دهیم که نامش یحیى است، پسرى هم‏ نامش پیش از این نبوده است
8-گفت : پروردگارا ! چگونه فرزندى براى من خواهد بود در حالى که همسرم نازا است، و من نیز از پیرى افتاده شده ‏ام ؟!

9-فرمود :اینگونه پروردگارت گفته ( و اراده کرده ) این بر من آسان است من قبلا تو را آفریدم و چیزى نبودى !

10-عرض کرد : پروردگارا ! نشانه ‏اى براى من قرار ده.
گفت نشانه تو این است که سه شبانه روز قدرت تکلم ( با مردم ) نخواهى داشت، در حالى که زبان تو سالم است.

11-او از محراب عبادتش به سوى مردم بیرون آمد و با اشاره به آنها گفت صبح و شام ( به شکرانه این نعمت ) خدا را تسبیح گوئید."