رفیق تنهایی ها

آیت اللّه طاهری :وقتی ساواک(در زمان طاغوت) مرا دستگیر کرد و با تندی و سخنان رکیک مرا تحت فشار روحی قرار داده بود، تنها چیزی که در آن شرایط مرا تسکین می داد قرآنی بود که همراه داشتم و آن را تلاوت می کردم که اگر قرآن نبود در آن شرایط من دق می کردم.

این همان فرمایش امام سجاد (ع) است که می فرماید:«لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشت بعد أن یکون القرآن معی؛اگر آنچه ما بین مشرق و مغرب است از بین برود، تا زمانی که قرآن با من است، هیچ ترس و وحشتی ندارم».

عمر گرانمایه!

آیت اللّه حسن زاده آملی:حیف و صد حیف که من عمر خود را ضایع کردم و به جای حفظ قرآن به حفظ اشعار پرداختم. آنگاه سفارش می فرمودند:«علیکم بالمفصّلات» منظورشان از مفصّلات سوره های کوتاه آخر قرآن بود که راحت تر در حفظ می ماند.

منصوره رضائی

انس با قرآن

علاّمه اقبال لاهوری ـ شاعر معروف پاکستانی ـ از آغاز عمر خود قرآن را با آواز بلند قرائت می کرد. روزی پدرش از کنار او گذشت و گفت: اقبال! روزی تو را نکته ای درباره قرآن خواهم گفت: چندی بعد هنگامی که اقبال مانند همیشه مشغول تلاوت قرآن بود، پدرش گفت:«قرآن را چنان بخوان که گویی هم اکنون از جانب خدا بر تو نازل شده». این سخن پرمعنی در دلش تأثیر عمیقی گذاشت. از این زمان به بعد اقبال قرآن را همیشه با لحن جالب و دلنشین و روح بخش قرائت می نمود و در آن حال گریه می کرد. به طوری که اوراق مصحف از اشک های وی تر می شد. این نسخه قرآن در کتابخانه اسلامیه کالج لاهور محفوظ است.

اقبال در نامه ای به خواهرش چنین نوشت: «هنگامی که به زندگی گذشته ام نگاه می کنم، بسیار تأسف می خورم که چرا بخش عمده ای از عمرم را پیرامون مطالعات فلسفه اروپا تلف کرده ام. خدا به من نیروی فکری عطا کرده بود. اگر این نیرو را در مسیر مطالعه و تحقیق علوم دینی صرف می کردم لااقل خدمتی به دین اسلام انجام داده بودم.

آخرین کتاب اقبال لاهوری حواشی بر قرآن مجید نام دارد که به زبان انگلیسی نگاشته است.

نقش قرآن چون که بر عـالم نشسـت

نقشه های پاپ و کاهـن را شکسـت

فاش گویم آنچه در دل مضمر اسـت

این کتابی نیسـت چیـز دیـگر اسـت

چونکه در جـان رفت جان دیگر شود

جان که دیگر شـد جهـان دیـگر شود

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
برگرفته از سایت حوزه